incorporatie

Incorporatie is het proces waarbij een nieuwe rechtspersoon wordt opgericht, oftewel het vormen van een organisatie die als zelfstandige juridische entiteit kan handelen. De term komt van het Latijnse incorporare en wordt in het Nederlands vaak gebruikt naast het traditionele woord oprichting. In de praktijk wordt vaak gesproken over de oprichting van een BV of NV, maar ook stichtingen en verenigingen worden op vergelijkbare wijze geïncorporeerd.

In de Nederlandse praktijk verwijst incorporatie naar het vormen van een rechtspersoon als BV (besloten vennootschap) of NV (naamloze vennootschap), maar ook naar de oprichting van rechtspersonen zoals een stichting of vereniging. Voor BV en NV is doorgaans een notaris betrokken bij de oprichtingsakte en statuten. Voor andere rechtsvormen gelden andere regels en documentatie.

Het proces omvat meestal het kiezen van de rechtsvorm, het opstellen van statuten of akte van oprichting, het aanstellen van bestuurders en aandeelhouders, en de inschrijving bij de Kamer van Koophandel in het Handelsregister. Na inschrijving verkrijgt de rechtspersoon een eigen rechtspersoonlijkheid, zonder dat de oprichter persoonlijk aansprakelijk is voor de schulden (beperkte aansprakelijkheid, afhankelijk van de vorm). De rechtspersoon kan op eigen naam contracten aangaan, eigendommen bezitten en rechtszaken voeren, met continuïteit onafhankelijk van de betrokken personen.

Belangrijke aandachtspunten zijn onder meer de kosten van oprichting, de tijd die nodig is, de vereisten voor kapitaal (voor BV/NV variëren en zijn onderhevig aan actuele wetgeving), en de fiscale consequenties zoals vennootschapsbelasting en btw. De keuze van rechtsvorm beïnvloedt bestuur, aansprakelijkheid en belastingpositie.