improvisatietheaters

In improvisatietheaters zijn theatervoorstellingen waarin acteurs zonder vast script ter plaatse scènes ontwikkelen, vaak op basis van suggesties uit het publiek. Het werk kenmerkt zich door spontaniteit, luisteren naar elkaar en een hoge mate van samenwerking. Doel is om live een meeslepend en vaak humoristisch verhaal te creëren, zonder vooraf vastgelegde teksten.

Wat formats betreft onderscheiden improvisatietheaters doorgaans korte vormen (korte scènes en spelletjes) en lange vormen (langere, samenhangende stukken). Bekende lange vormen zijn onder andere de Harold, Armando-achtige opbouw en door de troupe ontwikkelde formats. In alle gevallen draait het om luisteren, het aansluiten bij elkaars ideeën en het volgen van de regel ja, en (yes, and). Er wordt vaak gewerkt met suggesties uit het publiek en soms met rekwisieten of locaties als inspiratiebron.

Historisch gezien ontstonden improvisatietheaters uit de bredere improvisatietheaterbeweging in de tweede helft van de twintigste eeuw en verspreidden zich wereldwijd via gezelschappen, theaters en scholen. In veel landen bestaan speciale improvisatietheaters en organiseren ze regelmatig festivals en tournees. In Nederland en België spelen improvisatietheaters een actieve rol, met optredens, trainingen en workshops voor publiek.

Naast amusement worden improvisatietheaters ook ingezet voor training en teambuilding. Ze bevorderen communicatieve vaardigheden, snelle aanpassing en creatieve samenwerking. Voor velen bieden ze een toegankelijke ingang tot theater en performance.