impliceerde

Impliceerde is de verleden tijd van het Nederlandse werkwoord impliceren. Het woord wordt gebruikt om aan te geven dat iets niet expliciet is gezegd, maar wel uit de situatie, uit wat is gezegd of uit feiten kan worden afgeleid. In de eerste betekenis betekent impliceren 'indirect aangeven of suggereren'. In de tweede betekenis betekent het 'inhouden of meebrengen', oftewel het gevolg of de implicatie ervan aangeven. De nuance ligt vaak in onzekerheid en interpretatie: iets impliceert meestal een conclusie die niet met zekerheid wordt gesteld.

Etymologie en verwante begrippen: impliceren is afgeleid van het Latijnse implicare, 'om samen te brengen, omvatten'. Via het Frans en de middeleeuwse Nederlandse taal trad het woord de weg naar het moderne Nederlands binnen. Verwante termen zijn implicatie (de ontstane conclusie of het daarmee verbonden gevolg) en implicerend (adjectief: indicerend of suggereerend).

Gebruik en voorbeelden: Voorbeelden kunnen illustreren hoe impliceren werkt. Bijvoorbeeld: "Zijn opmerking impliceerde dat hij het ermee oneens was." Of: "De resultaten impliceren een verbetering." In juridische of politieke context kan impliceren ook betekenen dat iemand zijdelings betrokken wordt bij een zaak, al wordt dat meestal specifieker met andere termen aangegeven.

Synoniemen en nuance: synoniemen zijn suggereren, aangeven, betekenen, inhouden. Impliceren heeft meestal een indirecte toon, terwijl expliceren juist duidelijkheid brengt. Het begrip wordt vaak gebruikt in formele of academische teksten om aan te geven dat een conclusie niet rechtstreeks wordt gesteld maar uit informatie volgt.