huishoudensgrootte

Huishoudensgrootte is een demografische indicator die aangeeft hoeveel personen gemiddeld wonen in een huishouden. Een huishouden bestaat uit één of meer personen die een woning delen en gezamenlijk voorzien in de huishoudelijke behoeften zoals voeding, kleding en wonen.

De maatstaf wordt berekend door het totale aantal inwoners te delen door het aantal huishoudens, meestal gebaseerd op tellingen van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) of vergelijkbare statistieken. Onderzoek laat zien dat de huishoudensgrootte in veel welvarende landen de afgelopen decennia is afgenomen.

In Nederland ligt de gemiddelde huishoudensgrootte in recente jaren rond de twee personen per huishouden, met regionale variatie: stedelijke gebieden kennen een hoger aandeel eenpersoonshuishoudens dan landelijke gebieden.

Er bestaan uiteenlopende typen huishoudens: alleenstaanden, stellen zonder kinderen, gezinnen met kinderen, samengestelde gezinnen en multigenerationele huishoudens. De samenstelling van huishoudens wordt beïnvloed door factoren als vergrijzing, veranderende huwelijks- en samenlevingspatronen, en migratie.

De grootte van huishoudens heeft consequenties voor woningvraag, woningbouwplanning, energiedistributie en sociale voorzieningen. Kleinere huishoudens vragen vaker om compacte woningen en efficiënte voorzieningen; grotere huishoudens hebben juist behoefte aan meer ruimte en vaak specifieke indelingen voor gezinnen en zorg.

Internationale vergelijkingen vereisen gestandaardiseerde definities en methoden; CBS-cijfers zijn gebaseerd op nationale definities, terwijl Eurostat en OECD vergelijkingskaders hanteren. Interpretaties moeten rekening houden met definities van ‘huishouden’ en ‘inwoner’.