hoogteaanduidingen

Hoogteaanduidingen is een Nederlands begrip dat verwijst naar hoogte-indicaties of elevaties die gebruikt worden in cartografie, geodesie en bouw- en civiele techniek. Ze geven aan hoe hoog een punt, object of onderdeel ligt ten opzichte van een referentie-datum, zoals het huidige of historische hoogteniveau. In kaarten en tekeningen helpen deze aanduidingen gebruikers bij het interpreteren van de verticale dimensie en bij het afleiden van verhoudingen en volumes.

Verschillende typen hoogteaanduidingen komen voor. Punthoogten geven de exacte hoogte op specifieke punten aan. Contourlijnen en indexcontouren tonen hoogten langs lijnen met gelijke hoogte en geven zo een overzicht van de variatie in hoogte over een gebied. Peilpunten (benchmarks) zijn vaste referentiepunten met bekende hoogte, gebruikt voor nivelleren en kalibratie. Op bouw- of infrastructuurtekeningen kunnen floors, dakranden of top van fundamenten worden aangeduid, zodat ontwerp en uitvoering op elkaar aansluiten. In de Nederlandse praktijk is vaak NAP (Normaal Amsterdams Peil) als referentiedatum gangbaar, maar ook andere verticale referenties worden gebruikt.

Toepassingen van hoogteaanduidingen zijn breed: landmeting en cartografie, GIS en CAD-ontwerpen, civiele techniek en waterbeheer. Ze dienen onder meer voor het berekenen van stijgingen en dalingen, het inschatten van waterstanden en druklijnen, en het coördineren van hoogten tussen verschillende tekeningen en locaties. Historisch gezien zijn hoogteaanduidingen geëvolueerd van eenvoudige veldmetingen naar nauwkeurige digitale representaties met LiDAR, GNSS en digitale hoogtemodellen.

Zie ook: contourlijnen, vertic datum, benchmark, NAP, digitaal hoogte-model, GIS.