grasbeheer

Grasbeheer verwijst naar het plannen en uitvoeren van praktijken om grasland en grasgebaseerde ecosystems te beheren, zoals weilanden, permanente graslanden en graszoden in parken en sportvelden. Het doel is een balans tussen productie en ecologische waarde: voldoende, kwalitatief hoogwaardig grasvoer voor vee en tegelijk behoud van bodem, water en biodiversiteit.

Belangrijke onderdelen zijn bodemgezondheid (pH, nutriënten, organische stof), swardstructuur en soortensamenstelling (grassen en gewenste klavers of kruiden), en de beheermaatregelen voor beweiding of maaien.

Begrazen en maaien vormen kernactiviteiten: roterend begrazen, draagkracht en rustperioden zodat gras kan herstellen; hooien en kuilvoer oogsten, met regimes voor maaien en verticuteren om kwaliteit en opbrengst te optimaliseren.

Invoer en landbeheer omvatten bemesting (nitrogen, fosfor en kalium), beregening en drainage, onkruid- en plaagbestrijding, herzaaien en overzaaien, en selectie van gras- en klaverzaden; bestrijding van invasieve soorten en afstemming op klimaat- en bodemcondities.

Uitkomsten en impact omvatten productie en voedingswaarde, droogstofopname en swardsduur; daarnaast biodiversiteit, waterretentie, bodemkwaliteit en koolstofopslag; en emissies gerelateerd aan ruminant vee.

Uitdagingen en beleid betreffen klimaatverandering, droogte, nutriëntenverliezen, regelgeving en milieudoelstellingen; nut van duurzame praktijken en kennisuitwisseling tussen landbouwers, beheerders en onderzoekers.

Toepassingsgebieden zijn landbouw, landschapsonderhoud en sportvelden; grasbeheer varieert met klimaatzones en bodemtypes en vereist vaak integrale planning en monitoring.