glijafstand

Glijafstand is de afstand die een voertuig aflegt terwijl de banden slippen ten opzichte van het wegoppervlak, totdat de wielen weer grip krijgen of het voertuig tot stilstand komt. Het treedt op wanneer de vergrendelingsgrip tussen band en weg is overschreden, bijvoorbeeld bij remmen op een glibberig oppervlak of bij aangroei van slip bij acceleratie. Glijafstand is een onderdeel van de totale rem- of stopafstand en ontstaat uit de overgang van statische wrijving naar kinetische wrijving.

In termen van de fysica kan, onder constante kinetische wrijving, de deceleratie worden benaderd met a ≈ μk g, waarbij μk de kinetische wrijvingscoëfficiënt is en g de zwaartekrachtsversnelling. De glijafstand bij een initiële snelheid v0 tot stilstand is dan d = v0^2 / (2 μk g). Hierdoor groeit de glijafstand snel naarmate de beginsnelheid toeneemt en wordt hij sterk beïnvloed door de terrein- en bandcondities.

Factoren die de glijafstand beïnvloeden zijn onder meer de staat van het wegdek (droog, nat, modder, ijs of sneeuw), het profiel en de staat van de banden, de belasting van het voertuig, en de aanwezigheid van antiblokkeersystemen (ABS). Op een droog asfalt met veel wrijvingsvermogen kan μk hoog zijn en de glijafstand korter zijn; op ijs kan μk aanzienlijk lager zijn en kan de glijafstand aanzienlijk langer worden.

Praktisch geldt dat glijafstand afneemt met betere grip en vermindert door rustig, voorspelbaar sturen en remmen. In verkeersveiligheid wordt glijafstand vaak meegenomen bij het bepalen van de totale stopping distance, naast de reactieafstand en de remafstand.