gipsblokken

Gipsblokken zijn bouwblokken gemaakt van gips, meestal in de vorm van massieve of holle blokken. Ze bestaan vaak uit calcium-sulfaatgips met toevoegingen zoals vezels of cement die de sterkte en stijfheid verbeteren. Gipsblokken worden vooral toegepast in droge bouwsituaties en dienen vaak als binnenmuren of scheidingswanden.

In constructie kunnen gipsblokken worden toegepast in muren op draagende of niet-dragende elementen, meestal in combinatie met een houten of metalen frame of als vrij staande blokmuren in binnenruimtes. De blokken worden geplaatst met een gipsgebonden mortel of speciale lijm en afgewerkt met pleisterwerk of gipsplaten.

Belangrijke eigenschappen van gipsblokken zijn onder meer een goede brandwerendheid en doorgaans redelijke geluidsisolatie, terwijl ze licht van gewicht zijn en relatief eenvoudig te bewerken. Een belangrijke beperking is de gevoeligheid voor vocht: bij blootstelling aan water of hoge luchtvochtigheid kan het blok vervangen of beschadigd raken, waardoor ze niet geschikt zijn voor natte ruimtes zonder extra bescherming. Ook zijn gipsblokken minder geschikt voor draagconstructies of extreme klimaatomstandigheden.

Voordelen van gipsblokken zijn snelle en eenvoudige verwerking, lage gewicht en goede brandweerstand. Nadelen zijn de beperkte vochtbestendigheid, minder structurele sterkte vergeleken met traditionele steen of beton en de noodzaak voor beschermende afwerking in vochtige omgevingen.

Historisch werden gipsblokken vooral in de 20e eeuw veel toegepast voor binnenmuren en scheidingswanden in woningen en utiliteitsgebouwen. Sinds de opkomst van gipsplaten en cementgebonden schilblokken is het gebruik afgenomen, maar blijven ze in sommige renovatieprojecten nog voorkomen.