geslotenlusregelingen

Geslotenlusregelingen is een verzamelnaam voor regelgeving en regelingen die erop gericht zijn om gesloten lussen in een systeem te realiseren. Het idee achter een gesloten lus is dat outputs van een proces opnieuw dienen als inputs voor hetzelfde of een gerelateerd proces, zodat grondstoffen, producten en materialen vaker blijven circuleren en minder vers geld of virgin materialen nodig zijn. In regelgeving wordt dit vaak opgelegd om afval te verminderen, de resource-efficiëntie te verhogen en de milieubelasting te verlagen.

Context en toepassingsgebieden

Geslotenlusregelingen komen vooral voor in het beleid rondom circulaire economie en afvalbeheer. Voorbeelden zijn terugnameverplichtingen voor producenten van producten (extended producer responsibility), depositoregelingen voor verpakkingen en dranken, en doelstellingen voor recycling- en hergebruikpercentages. Ook sectoren zoals elektronica, auto-industrie en textiel gebruiken geslotenlusprincipes om waardeketens te verduurzamen.

Kenmerken van de regelingen

Veel geslotenlusregelingen kennen elementen als terugname- en inzamelverplichtingen, ontwerpeisen gericht op recycling en hergebruik, registratie- en rapportageverplichtingen voor bedrijven, en sancties bij niet-naleving. Doelstellingen worden vaak vastgelegd in concrete recycle- of hergebruikpercentages en tijdschema’s. Handhaving gebeurt via toezichthouders, vergunningen en boetes.

Uitdagingen en voordelen

Voordelen zijn onder meer minder afhankelijkheid van nieuwe grondstoffen, minder afval en vergroting van de langetermijnduurzaamheid van productsystemen. Uitdagingen omvatten administratieve lasten voor bedrijven, toezicht en handhaving, kosten van inzameling en sortering, en de noodzaak van effectieve ontwerppraktijken die recyclingsprocessen mogelijk maken.

Zie ook

Circulaire economie, extended producer responsibility, afval- en recycle-regelgeving, take-back regelingen.