gasoplossing

Gasoplossing is een homogeen mengsel waarin een gas in een andere stof is opgelost, meestal een vloeistof, maar soms ook een vaste stof. In een gasoplossing bevinden gasmoleculen zich op moleculair niveau in de hulplichaam van de oplosmiddelmatrix, waardoor het gas niet als aparte bubbels zichtbaar is. De hoeveelheid opgeloste gas hangt af van factoren zoals druk, temperatuur en de aard van oplosmiddel en gas.

Bij gas in vloeistoffen is de oplosbaarheid vaak afhankelijk van druk en temperatuur. Een bekend voorbeeld is zuurstof in water, essentieel voor waterorganismen, en kooldioxide in water, wat leidt tot koolzuurhoudende dranken. Oplosbaarheid stijgt doorgaans met toenemende druk en daalt bij hogere temperaturen. De relatie wordt in veel gevallen beschreven door Henry’s wet, die stelt dat de oplosbaarheid C recht evenredig is met de partiële druk p van het gas boven de oplossing, met een specifieke oplosbaarheidsconstante kH. Niet-idealegedrag bij hoge druk of bij chemische reacties kan afwijken van deze eenvoudige verhouding.

Gas kan ook in vaste stoffen worden opgenomen via ad_Xpositie of chemische absorptie, bijvoorbeeld opslag van waterstof in metalen hydrides of gasopslag in porieuze materialen. In de industrie worden gasoplossingen benut voor dranken, desaturatie, gassen uit chemische processen en milieumonitoring.

Metingen van oplosbaarheid gebeuren vaak met manometrische of volumetrische methoden, en de resultaten worden uitgedrukt als molariteit, molefractie of Henry’s constant. In omgevingen waar oplossingen cruciaal zijn, zoals aquatische ecosystemen en biotechnologie, is begrip van gasoplossing fundamenteel.