filtratieklassen

Filtratieklassen is een term die wordt gebruikt om filters te categoriseren op basis van hun filtratieprestaties. Het gaat om een systeem waarmee het vermogen van een filter om deeltjes uit een vloeistof of gas te verwijderen, uitgedrukt wordt in een classificatie. Deze klassen helpen producenten en gebruikers om filters met elkaar te vergelijken en nauwkeurig te selecteren voor een specifieke toepassing.

In de praktijk komt de term voor in verschillende domeinen, zoals luchtfiltratie, waterfiltratie en procesfiltratie. Bij luchtfiltratie verwijzen filtratieklassen vaak naar de efficiëntie bij een bepaald deeltje of bij de MPPS (most penetrating particle size). Voorbeelden van erkende systemen zijn HEPA- en ULPA-klassen, met classificaties zoals H13 en H14 (en ULPA-varianten), volgens internationale normen zoals EN 1822 en ISO 29463. Bij waterfiltratie worden klassen vaak gekoppeld aan poriegrootte of filtratieniveau (bijv. microfiltratie, ultrafiltratie, nanofiltratie) en aan de mogelijkheid om fijndeeltjes of micro-organismen te verwijderen. In industriële gas- en vloeistoffiltratie kunnen filtratieklassen eveneens verwijzen naar specifieke retention- of porebigheidseisen, afhankelijk van de procescondities en contaminanten.

Standaarden en interpretatie kunnen per sector verschillen, waardoor classificaties niet universeel uniform zijn. Wel komen ze allemaal neer op eenzelfde doel: duidelijk aangeven welke filtratienauwkeurigheid of welkeeltjesgrootte door een filter wordt tegengehouden, zodat een juiste balans tussen filtratie, drukval, flow en kosten kan worden gekozen. Het begrip is daarom nuttig bij ontwerp, acceptatie en onderhoud van filtratiesystemen.