failoverarchitecturen
Failoverarchitecturen verwijzen naar framework en ontwerpkeuzes die gericht zijn op het waarborgen van continue beschikbaarheid van systemen door automatisch over te schakelen naar een redundante component wanneer de primaire component faalt. Het doel is de downtime te minimaliseren en, waar mogelijk, gegevensverlies te beperken.
Belangrijke concepten zijn onder meer redundantie, health checks of heartbeat-signalen, triggers voor failover en het proces
Veelvoorkomende patronen zijn onder meer active-passive (standby-omgeving die bij storing wordt geactiveerd), active-active (meerdere knooppunten die
Essentiële componenten zijn monitoring en heartbeat-mechanismen, load balancing en failover-logica, opslag- en database-replicatie (synchronisch versus asynchronisch),
Ontwerpkeuzes raken RTO- en RPO-doelstellingen, data-consistentie, latency, en kosten. Risico’s betreffen onder meer split-brain-scenario’s, race conditions
Operationele praktijken omvatten regelmatige failover-oefeningen, documentatie van procedures, en een plan voor failback en terugschaling. Een