fabriekscertificering

Fabriekscertificering is een vorm van conformiteitsbeoordeling waarbij een productie‑faciliteit wordt beoordeeld door een onafhankelijke certificatie-instelling tegen overeengekomen normen en eisen. Hierbij gaat het meestal om de kwaliteit van productieprocessen, de betrouwbaarheid van de systemen en de naleving van relevante wettelijke en contractuele vereisten.

Het doel van fabricescertificering is vertrouwen te bieden aan afnemers en toezichthouders, en de continuïteit en kwaliteitsborging in de toeleveringsketen te bevorderen. Fabrikanten kunnen hiermee aantonen dat zij consistent kunnen produceren volgens afgesproken normen, wat vaak leidt tot betere inkoopvoorwaarden en minder risico’s in logistieke processen.

Standards en frameworks variëren per sector. Veelvoorkomende referenties zijn ISO 9001 voor kwaliteitsmanagement, ISO 14001 voor milieu en ISO 45001 voor arbeidsveiligheid. Er bestaan ook sectorgerichte normen zoals BRC Global Standards (voedselveiligheid), SQF en IATF 16949 (auto-industrie). In sommige gevallen is ook Factory Production Control vereist onder Europese productnormen, afhankelijk van de producten en regelgeving.

Proces: een organisatie dient een aanvraag in bij een erkende certificatie-instelling. Er vindt een documentbeoordeling en een on-site audit plaats. Non-conformiteiten worden gecorrigeerd en, bij voldoende bevindingen, wordt het certificaat toegekend. Het certificaat heeft meestal een geldigheidsduur en er zijn periodieke surveillance-audits nodig om de certificering te verlengen.

Voordelen van fabrikcertificering zijn onder meer verhoogde geloofwaardigheid bij klanten, verbeterde risicobeheersing en mogelijk betere markttoegang. Nadelen zijn de kosten en tijd die met audits gemoeid zijn, en de afhankelijkheid van voortdurende naleving.

Zie ook: certificering, ISO 9001, audit.