epiloog

Een epiloog is in de literatuur en andere vertelvormen het afsluitende gedeelte van een verhaal dat na de kernhandeling volgt. Het dient meestal om resterende vragen te beantwoorden, de afloop te verantwoorden of een korte blik te werpen op wat er daarna gebeurt. De term stamt uit het Griekse epilogos (‘woorden die achteraf worden toegevoegd’) en is via het Franse épilogue in het Nederlands terechtgekomen.

Doel en functies variëren, maar een epiloog heeft doorgaans een of meer van de volgende kenmerken: het bieden van afsluiting voor de personages en de gebeurtenis, het tonen van toekomstige omstandigheden, het reflecteren op thema’s of motieven uit het verhaal, of het geven van eenCommentaar dat de interpretatie van het werk kleurt. Epilogen kunnen een somber of optimistisch toon vasthouden, en ze kunnen feitelijke tijdsprongen of morele conclusies bevatten.

Vormen en plaats in het verhaal verouderen uiteen. Een epiloog kan bestaan uit een korte afsluitende scène, een vertellende of descriptieve passage, of een korte auteursopmerking die de lezers een laatste blik op de wereld biedt. Vaak volgt de epiloog direct na de ontknoping, maar soms verschijnt hij pas nadat de eindtitel of einde van de dialoog is gepresenteerd.

Relatie tot proloog en sequels: net als een proloog dient een epiloog het doel van context en samenhang, maar dan aan het eind. Epilogen kunnen ook anticiperen op vervolgen door hints te geven over toekomstige gebeurtenissen of ontwikkelingen in de reeks.

Toepassing in media: epilogen komen voor in romans, toneelstukken en films, en kunnen ook in andere media zoals games voorkomen, vaak als een afsluitende scène of narratieve conclusie.