energielabelverplichtingen

Energielabelverplichtingen zijn wettelijke regels die begroten dat energielabelinformatie wordt weergegeven voor bepaalde producten en gebouwen. Het doel is consumenten te informeren over energieverbruik en efficiëntie, zodat keuzemogelijkheden kunnen leiden tot minder energieverbruik en lagere kosten.

Op Europees niveau gelden energielabels voor veel energieverbruikende producten, zoals huishoudelijke apparaten en bepaalde verlichtingsproducten. Daarnaast bestaan er verplichtingen rondom de energetische beoordeling van gebouwen: een energieprestatiecertificaat (EPC) dat de energie-efficiëntie van een gebouw aangeeft bij verkoop of verhuur. In de praktijk werken lidstaten deze regels uit in nationale wet- en regelgeving, waarmee ook opvolging en handhaving geregeld worden. In Nederland volgen deze verplichtingen de EU-regels en worden ze ingebed in nationale regelingen.

Labels tonen doorgaans een energie-efficiëntieklasse van A tot G en geven informatie over het verwachte jaarlijkse energieverbruik of de totale energieprestatie van het product of gebouw. Voor producten geldt dat het label zichtbaar moet zijn op het product, de verpakking of in de marketinginformatie, en dat verkopers en importeurs gegevens registreren in de relevante databases. Voor gebouwen moet bij verkoop of verhuur een EPC worden verstrekt en beschikbaar worden gemaakt aan potentiële kopers of huurders; een EPC blijft meestal geldig voor een bepaalde termijn.

Handhaving en naleving verlopen via toezichthouders en lokale overheden; niet-naleving kan leiden tot sancties of belemmeringen bij de verkoop of markttoegang. Er zijn ook uitzonderingen en overgangsregelingen afhankelijk van productcategorie en bouwsituatie. Energielabelverplichtingen dragen bij aan transparantie en het stimuleren van energiebesparing in de markt.