Home

elitevorming

Elitvorming (ook gespeld als elitvorming) is het proces waarbij een klein deel van de bevolking een onevenredige invloed verwerft op beslissingen, middelen en betekenissen binnen een samenleving of organisatie. In de sociologie en politieke wetenschappen verwijst het begrip naar netwerken en personen die invloed hebben op gebieden zoals politiek, economie, media en wetenschap, en naar hoe deze groepen ontstaan en zich handhaven.

Theoretisch kader: klassieke theorieën van Pareto en Mosca gaan uit van het bestaan van een bestuurend elitetje

Mechanismen: toelating tot elites vindt plaats via onderwijs, prestigieuze instellingen, en doorgroeien in kerndomeinen zoals politiek,

Functies en effecten: elites kunnen coördineren complexe beleid, innovatie en economische systemen en dragen bij aan

Kritiek en debat: voor- en nadelen van elitvorming worden veel bediscussieerd. Voorstanders benadrukken expertise en efficiëntie;

dat
macht
consolideert.
C.
Wright
Mills
typeert
een
machtelite
die
verweven
is
met
meerdere
instituten.
Hedendaagse
analyses
benadrukken
hoe
selectie,
socialisatie
en
toegang
tot
economisch,
educatief
en
cultureel
kapitaal
bijdragen
aan
elitestatus,
en
hoe
netwerken
en
patronage
de
continuïteit
bevorderen.
financiën
en
media.
Privilege,
familieachtergrond,
stages,
informele
netwerken
en
reputatie
spelen
een
rol.
Cultureel
en
sociaal
kapitaal,
plus
mediatoegang,
versterken
de
positie
van
elites
en
kunnen
agenda's
vormen.
stabiliteit
en
continuïteit.
Tegelijk
kan
elitvorming
ongelijkheid
verankeren,
participatie
beperken
en
tot
minder
inspraak
van
bredere
groepen
leiden,
met
risico's
voor
democratische
verantwoording.
critici
wijzen
op
uitsluiting,
verminderde
publieke
controle
en
belangenvertegenwoordiging
buiten
democratische
mechanismen.