einddarm

De einddarm, ook wel rectum genoemd, is het laatste deel van de dikke darm. Het loopt van de overgang met de sigmoïde darm op ongeveer S3 tot de anorectale overgang bij de anus. In het rectum bevindt zich het ampulla recti, een dilate gedeelte waarin feces tijdelijk wordt opgeslagen. De mucosa bevat rectale kleppen (valvulae rectae Morgagni) en vertoont drie rectale kolommen. De overgang naar plaveiselepitheel vindt plaats in het anal kanaal bij de pectinate lijn.

Functie en structuur: het rectum fungeert als opslagruimte voor feces en speelt een rol bij de defecatie. De sluitspierwand bestaat uit een intern anale sfincter (gladde spier, onwillekeurig) en een extern anale sfincter ( skeletal, willekeurig controleerbaar). Het bekkenbodemcomplex ondersteunt de continentie en faciliteert de expulsie van ontlasting bij defecatie.

Bloedvoorziening en veneuze drainage: arterieel ontvangt het rectum de superior rectal arterie (tak van de arteria mesenterica inferior) aan de bovenkant, en de middle en inferior rectal arteries (takken van de arteria iliaca interna) voor de midden- en onderkant. Venig verloopt via de superior rectal veins naar de poortader, terwijl middelste en inferieure rectale venen naar de interne iliac veins afvloeien. Lymfeklieren volgen de verdeling: hoger naar inferior mesenteric nodes, middelste naar interne iliac nodes, en lager naar superficiale inguinale nodes.

Zenuwvoorziening: somatische inname via de pudendus zenuw (voor de externe sfincter) en autonome innervatie via het hypogastrische plexus en pelviene splanchnische zenuwen (S2–S4) voor de interne sfincter en de darmmotiliteit.

Klinische aspecten: aandoeningen zoals aambeien, rectale kanker, rectaal prolaps en inflammatoire darmziekten komen vaak voor. Onderzoeken omvatten digitaal rectaal onderzoek en endoscopie.