eigendomsreductie

Eigendomsreductie is een juridisch concept uit het Nederlands recht dat verwijst naar een vermindering van de rechten van eigendom over een goed of bestanddeel daarvan. Het gaat daarbij niet om een volledige overdracht van eigendom, maar om beperkingen die de uitoefening van eigendomsrechten beperken of beïnvloeden.

Het begrip kan betrekking hebben op zowel lichamelijke zaken (zoals grond en gebouwen) als op vermogensrechten (zoals aandelen of intellectueel eigendom). Redenen voor eigendomsreductie kunnen wettelijke beperkingen zijn, zoals servituten, erfdienstbaarheden, milieu- of bestemmingsplanregels, of andere publiekrechtelijke beperkingen. Ook staatstoezicht in de vorm van onteigening of nationaal optreden kan leiden tot een reductie van eigendomsrechten, vaak met een vorm van compensatie voor de eigenaar.

Daarnaast spelen financiële en contractuele mechanismen een rol. In een onderneming kan de eigendomsverhouding worden beïnvloed door dilutie van aandelen bij uitgifte van nieuw kapitaal, herstructureringen of faillissement, waardoor het aandeel van bestaande eigenaren in eigendom of controle afneemt. Ook overeenkomsten zoals eigendomsvoorbehoud kunnen in de praktijk een reductie betekenen in de vrijheid om het goed te gebruiken of te verkopen.

Het gevolg van eigendomsreductie ligt vaak in kleinere controle- of opbrengstrisico’s voor de eigenaar, minder verzamelingsvrijheid over het asset en mogelijke financiële compensatie bij publiekrechtelijke of faillissementsprocedures. Het onderscheid met rechtstreekse eigendomsoverdracht en andere begrippen zoals hypotheken of servituten wordt gemaakt op basis van wie welke rechten behoudt en welke rechten beperkt raken.

Zie ook: eigendomsrecht, servituut, onteigening, dilutie, behoud van eigendom.