eIDkaarten

eIDkaarten zijn elektronische identiteitskaarten die door overheden aan inwoners worden uitgegeven en naast een fysiek identiteitsdocument ook een geïntegreerde chip bevatten. De chip draagt digitale certificaten die gebruikt kunnen worden voor online identificatie, digitale handtekening en encryptie. Het gebruik van de kaart vereist meestal een PIN-code en soms een PUK bij blokkering. De kaart en bijbehorende software vormen een beveiligde manier om iemands identiteit elektronisch te verifiëren.

Wat de kaarten bevatten, is vaak aaneengesloten met federale of gemeentelijke identificatiegegevens: naam, geboortedatum, nationaliteit, kaarnummer en de geldigheidsdatum; de chip kan daarnaast certificaten en soms biometrische data bevatten. De kaart is ontworpen volgens smartcard-standaarden en vereist vaak een kaartlezer en officiële middleware of drivers die door de overheid worden verstrekt. Voor online gebruik activeert de gebruiker de identiteit via de PIN en kan vervolgens transacties digitaal ondertekenen of berichten versleuteld verzenden.

Toepassingsgebied en gebruik, In de praktijk dienen eIDkaarten als toegang tot overheidsdiensten zoals online identiteitsverificatie bij portals voor belastingen, sociale zekerheid, gezondheidszorg en elektronische handtekeningen. Binnen de Europese Unie valt het gebruik van nationale eID’s onder eIDAS, waardoor identiteitsgegevens in sommige gevallen ook grensoverschrijdend kunnen worden gebruikt bij dienstverleners die dit ondersteunen.

Beheer en privacy, Uitgifte en beheer verlopen doorgaans via gemeentelijke of nationale instanties. Kaarten hebben een geldigheidsduur en kunnen bij verlies of diefstal worden ingetrokken en opnieuw worden uitgegeven. De kaart bevat persoonlijke gegevens en cryptografische sleutels; misbruik kan leiden tot ontneming van toegang tot diensten totdat de kaart wordt geblokkeerd en gereviseerd.