draagvlakken

Draagvlak, meervoud draagvlakken, is een Nederlands begrip dat in verschillende vakgebieden wordt gebruikt om de oppervlakte of groep aan te duiden die een last draagt of een bewering ondersteunt. In technische contexten betekent draagvlak letterlijk de oppervlakte of het gebied dat krachten van een structuur overbrengt naar de ondersteuning. De term kan verwijzen naar meerdere contactvlakken of routes waarlangs belasting wordt doorgegeven.

In de civiele en bouwtechnische context is draagvlak de contactoppervlakte van een fundering, voetplaat of onderdeel dat de last naar de ondergrond of naar andere steun overbrengt. De grootte, vorm en materiaalkeuze van draagvlakken bepalen de spanningsverdeling, verzakkingen en de algehele veiligheid. Ingenieurs berekenen draagkracht als de belasting gedeeld door het contactoppervlak en passen het ontwerp aan om draagvlakken te vergroten of aan te passen tot de gewenste veiligheidsmarges zijn bereikt.

In technisch ontwerp kan draagvlak verwijzen naar elke oppervlakte die een onderdeel ondersteunt, zoals het contactvlak tussen een boutkop en een moer of het steunoppervlak van een wiel op een as.

In een sociaal-politieke context verwijst draagvlak naar de mate van publieke of stakeholderondersteuning voor een voorstel, beleid of project. Een plan met breed draagvlak geniet doorgaans meer acceptatie en legitimiteit, waardoor de kans op tegenstand afneemt.

Draagvlak is daarmee zowel een technische als een figuurlijke term, die gaat over ondersteuning en belastingoverdracht. Analyses van draagvlakken combineren meetbare factoren met stakeholderanalyse om haalbaarheid en draagvlak te beoordelen.