draagschijven

Draagschijven is een verzamelnaam in de werktuigbouw voor ronde, vlakke schijven die zijn ontworpen om belasting te verdelen over contactvlakken of als afstandhouder in assemblages. In veel toepassingen functioneren ze als washers of thrust plates en kunnen ze dienen om axiale beweging te beperken of misalignment te voorkomen. Ze vormen een eenvoudige maar cruciale schakel bij het voorkomen van lokale slijtage en verdeling van druk.

Over het algemeen hebben draagschijven een centraal gat en een specifieke buitendiameter. Ze kunnen uitgerust zijn met bevestigingsgaten, groeven of tanden om rotatie te voorkomen of om ze op een as of in een behuizing correct te positioneren. De keuze voor materiaal en verwerking hangt af van de belasting, temperatuur en chemische omgeving waarin ze functioneren.

Materialen variëren afhankelijk van toepassing: koolstof- of legeringsstaal, roestvast staal, aluminium, koper of brons, en soms samengestelde materialen zoals vezelversterkte polymeren. Productie gebeurt vaak door stansen, draaien, frezen of lasersnijden, gevolgd door oppervlaktebehandeling en corrosiewering om levensduur en betrouwbaarheid te verbeteren.

Toepassingen zijn onder meer in de auto-industrie en industriële machines, waar draagschijven onder boutkoppen, moeren of lagerconstructies geplaatst worden om belasting te verdelen, slijtage te verminderen en juiste speling te waarborgen. In sommige systemen fungeren ze ook als afstandsdichters tussen onderdelen die langs elkaar bewegen.

Behandeling en onderhoud richten zich op juiste selectie van de maat, materiaal en tolerances, inspectie op slijtage en corrosie, en vervanging wanneer nodig. Gebruikelijke normen en leveranciersspecificaties helpen bij consistentie en interchangeabiliteit. Zie ook: borgplaat, wasterschijf, asafstand.