doorsijpelen

Doorsijpelen is een term uit de bouwfysica die verwijst naar het geleidelijk binnendringen van vocht vanuit de buitenzijde naar een gebouw via poreuze bouwmaterialen zoals baksteen of mortel. Het leidt vaak tot vochtige vlekken op binnenmuren, zoutafzettingen (appel- en puim), loskomende verf en schimmelvorming. Doorsijpelen kan ontstaan door capillair stijgen van grondwater in metselwerk of door hydrostatische druk wanneer water via scheuren en poriën in de muur naar binnen sijpelt.

Oorzaken zijn onder meer een ontbrekende of falende vochtwering aan de gevel (dampscherm of DPC), scheuren in het metselwerk, gebrekkige drainage rondom het gebouw, opstijgend water door de fundering, en een verhoogde grondwaterstand of verontreinigde bodem. Ook een samenloop met opstijgend vocht uit de muur en externe factoren zoals lange periodes van regen kan doorsijpelen verergeren.

De mechanismen achter doorsijpelen omvatten capillair transport van vocht door de poreuze bouwmaterialen en druk van het grondwater waardoor water via kieren en openingen naar binnen trekt. Condensatie speelt een aparte rol: het binnendringen van vocht kan vermeerderen als binnenlucht vochtig is en afkoelt, maar doorsijpelen zelf is hoofdzakelijk vocht dat van buiten naar binnen beweegt.

Diagnose kan bestaan uit vochtmetingen aan oppervlakken, het controleren op eiwit- of zoutkristallen (efflorescentie), infraroodbeelden en vochtmeters in muren. Remediëring richt zich op het stoppen van de vochtbron: verbeteren of herstellen van drainage en de buitenafdichting, repareren van scheuren, (in)injecteren van een dampremmende folie, waterafstotende afwerking van de gevel, en binnenmilieumaatregelen zoals ventilatie en verwarming. Een zorgvuldige aanpak onderscheidt doorsijpelen van condensatie en opstijgend vocht.