dispersiecorrecties
Dispersiecorrecties zijn corrigerende termen in elektronische-structuurberekeningen die langeafstand-interacties van van der Waals-krachten beschrijven. Omdat veel gangbare functionals zoals LDA en GGA deze dispersie-interacties niet adequaat vangen, kunnen bindingen, inter- en intramoleculaire afstanden en energieniveaus van zwak gebonden systemen onjuist voorspeld worden, zoals bij moleculaire kristallen, adsorptie op oppervlakken en laaggestructureerde materialen.
De meest gebruikte benaderingen zijn empirische dispersion-correcties zoals DFT-D2, DFT-D3 en DFT-D4 van Grimme. Deze voegen
Toepassingen omvatten onder meer het verbeteren van berekeningen van adsorptie-energieën, bindingen in moleculaire kristallen, structuur van
Beperkingen: dispersiecorrecties zijn vaak semi-empirisch of parametriseerd voor specifieke functionals, wat beperkte transferability kan geven. Ze