diacetaat

Diacetaat is een verzamelnaam voor verbindingen waarin twee acetaatgroepen zijn gekoppeld aan een centraal molecuul, of waarin twee acetaatgroepen via esterbindingen aan elkaar zijn gebonden. Diacetaten komen voor als zouten van het diacetaatdianion met metalen, bijvoorbeeld natriumdiacetaat, kaliumdiacetaat en calciumdiacetaat. Deze zouten worden in de voedingsindustrie toegepast als conserveermiddelen en zuurteregelaars (vaak onder de aanduiding E262). Daarnaast bestaan er diesterachtige diacetaatverbindingen, waarin twee acetaatgroepen zijn gebonden aan een diol of aan een ander koolstofskelet; deze worden gebruikt in organische synthese en als oplosmiddelen of tussenproducten.

Synthetese en toepassingen: Diacetaatverbindingen ontstaan onder meer door neutralisatie van azijnzuur met metalen basen (zoals natrium- of kaliumhydroxide) of door acetylatie van diolen met azijnzuuranhydride of acetylchloride. In de voeding dragen natrium- en calciumdiacetaat bij aan preservatie en smaakregulatie, terwijl diacetaat esters in de chemische industrie dienen als tussenstappen of oplosmiddelen.

Eigenschappen en veiligheid: Zoute diacetaatverbindingen zijn over het algemeen goed oplosbaar in water en hydrolyseren bij zure of basische omstandigheden tot azijnzuur en het corresponderende metaalion. Diacetaat esters vertonen variërende oplosbaarheid afhankelijk van hun structuur. Voor voedseltoepassingen gelden veiligheids- en maximaleconcentraties per jurisdictie; bij correct gebruik worden ze doorgaans als veilig beschouwd. Bij industriële blootstelling kunnen irritatie en andere lichte gezondheidseffecten optreden.

Zie ook: acetaten, acetaatzouten, natriumdiacetaat, calciumdiacetaat.