detectievermogen

Detectievermogen verwijst naar de capaciteit van een waarnemer of systeem om een signaal, gebeurtenis of object te detecteren onder bepaalde omstandigheden. In statistische en technische contexten wordt het vaak uitgedrukt als de kans op detectie wanneer het signaal aanwezig is, en als de minimale signaalsterkte die onder de gegeven omstandigheden nog kan worden gedetecteerd (grens van detectie). Het detectievermogen hangt samen met factoren zoals signaal-ruisverhouding, duur van observatie, gegevensverwerking en de detectiedrempel.

Belangrijke concepten zijn onder meer de kans op detectie (hit rate), de kans op een fout-positief en de drempelwaarde die bepaalt wanneer detectie plaatsvindt. In de signaaldetectietheorie worden ook gevoeligheid (sensitivity) en specificiteit gebruikt, en prestatie-evaluatie vindt vaak plaats via een ROC-curve en de area under the curve (AUC).

Toepassingen komen voor in verschillende vakgebieden: medische beeldvorming en diagnostiek, waar het detectievermogen bepaalt of een tumor of afwijking wordt gezien; beveiligings- en alarmsystemen; kwaliteitscontrole in de industrie; ecologie en milieumonitoring voor detectie van zeldzame soorten; en operationele monitoring in infrastructuur en milieu.

Metingen en evaluatie: detectievermogen kan worden onderzocht met experimentele proeven waarbij signalen van verschillende sterktes worden gepresenteerd en de detectieresponses worden geregistreerd. Zo kan een detectiecurve of drempelwaarde worden bepaald, en de betrouwbaarheid bij verschillende niveaus van ruis en thresholds worden geanalyseerd. Grens van detectie en de relatie tussen hit-rate en false alarm karakteriseren de prestaties.