dagbehandelingscentra

Dagbehandelingscentra, vaak ook dagklinieken genoemd, zijn zorgvoorzieningen die gericht zijn op intensieve behandeling en ondersteuning gedurende de dag, terwijl cliënten thuis kunnen slapen. Ze maken deel uit van de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) en, in sommige gevallen, van verslavingszorg. Het doel is om ernstige klachten te behandelen, vaardigheden te versterken en het functioneren in het dagelijks leven te verbeteren zonder verblijf in een ziekenhuis.

Een dagbehandelingscentrum biedt een multidisciplinair programma met verschillende werktermen. Typische elementen zijn individuele en groepspsychotherapie, psycho-educatie, vaardigheidstrainingen (zoals coping- en stressmanagement), terugvalpreventie, en medisch toezicht waar nodig. Daarnaast kunnen sociale- en arbeidstherapie, rehabilitatie-activiteiten en betrokkenheid van familie of netwerk plaatsvinden. De programma’s zijn vaak gericht op zuivering van symptomen, verbetering van dagelijkse functies en preventie van opname.

Doelgroepen zijn mensen met psychiatrische aandoeningen die intensieve ondersteuning nodig hebben maar geen 24-uursopname, en mensen met verslavingsproblematiek die baat hebben bij gestructureerde dagbehandeling. Het traject kan bestaan uit meerdere weken tot enkele maanden en kan na afloop doorverwijzen naar ambulante zorg of terugkeer naar reguliere zorg.

Organisatie en financiering variëren, maar dagbehandelingscentra worden doorgaans gerund door GGZ-instellingen of ziekenhuizen en gefinancierd via de zorgverzekeraar. De centra zijn gelegenheden voor planning en continuïteit van zorg, vaak met overleg tussen verschillende disciplines en met mogelijkheden voor crisisinterventie indien nodig.

---