competentiebewijs

Competentiebewijs is een document dat bevestigt dat een persoon de vereiste competenties heeft behaald om een bepaalde taak, functie of beroep op een bepaald niveau uit te voeren. Het legt de focus op wat iemand kan doen in de praktijk en bouwt voort op een vastgesteld referentiekader of competentie-ontwikkeling, in tegenstelling tot uitsluitend theoretische kennis.

Doel en gebruik van het bewijs variëren per sector. Een competentiebewijs wordt vaak gevraagd bij indiensttreding, bij beroepsregistraties of bij het aangaan van werkzaamheden waarvoor specifieke vakbekwaamheid vereist is. Het kan een middel zijn om erkenning te stimuleren, maar vormt meestal geen wettelijke vergunning of licentie; in sommige beroepen geldt wel een wettelijke bekwaamheidsregeling naast of naast het competentiebewijs.

Inhoud en beoordelingskader Het competentiebewijs noemt doorgaans het bereik van de bekwaamheden en de criteria waaraan moeten worden voldaan, evenals de manier waarop de beoordeling is uitgevoerd (bijv. praktijkopdracht, examenkwesties, on-the-job assessment, portfolio). Het vermeldt vaak datum van afgifte, geldigheidsduur en een identificatienummer, en kan een handtekening of stempel van de uitgevende organisatie bevatten.

Uitgifte en geldigheid In veel gevallen wordt het certificaat uitgegeven door onderwijsinstellingen, beroepsorganisaties of werkgevers, soms onder toezicht van een sectorale instantie. Geldigheidsduur en herbeoordeling hangen af van de sector en kunnen vereisen dat men periodiek bijscholing volgt of opnieuw wordt beoordeeld om up-to-date te blijven.

Voorbeelden en betekenis In diverse sectoren zoals gezondheidszorg, techniek, bouw, logistiek en onderwijs komen competentiebewijzen voor. Ze dragen bij aan transparante erkenning van bekwaamheden en kunnen door werkgevers als selectie-, evaluatie- en ontwikkelingsinstrument worden gebruikt.