coatingsdikte

Coatingsdikte is de dikte van een aangebrachte coatinglaag op een substraat. Het is een cruciale parameter voor de bescherming tegen corrosie en slijtage, evenals voor esthetiek en kleurvastheid. De gewenste dikte hangt af van het substraat, het type coating en de beoogde prestatie-eisen. Metingen worden doorgaans uitgedrukt in micrometers (µm) of mils (1 mil = 25,4 µm).

Metingen en methoden

Metingen worden meestal non-destructief uitgevoerd met filmdiktemeters, maar er bestaan ook destructieve opties zoals microscopische analyse van dwarsdoorsnedes. Veelgebruikte technieken zijn magnetische of eddy-current gauges voor metalen substraten, en ultrasonische systemen voor meerdere soorten substraten. Kalibratie, oppervlaktevoorbereiding en ruwheid beïnvloeden de meting, dus correcte procedures zijn essentieel. In het veld gelden vaak regels voor kalibratie met referentiestandaarden en inspectie op meerdere plaatsen.

Normering en toleranties

Internationale normen beschrijven hoe dikte moet worden gemeten en welke toleranties acceptabel zijn. Voor verf en coatings op metalen substraten bestaan normen zoals ISO 2808 en ASTM D7091 die meetmethoden en toleranties vastleggen. Voor betonbeschermingssystemen gelden andere normen en doorgaans hogere vereisten. De gewenste dikte wordt zodoende bepaald door de omgeving, belastingen en het gewenste beschermingsniveau.

Toepassingen

Coatingsdikte speelt een belangrijke rol in sectoren zoals scheepsbouw, olie en gas, constructie en industriële installaties. Een juiste dikte draagt bij aan langdurige bescherming, minimale onderhoud en een consistent uiterlijk. Te dunne lagen bieden minder bescherming; te dikke lagen kunnen scheuren of afbladderen veroorzaken.