dwarsdoorsnedes

Dwarsdoorsnedes (dwarsdoorsnede in enkelvoud) zijn virtuele of fysieke vlakken die loodrecht op de lengteas van een object liggen en daardoor een dwarsdoorsnede van de interne structuur tonen. Het begrip wordt in verschillende disciplines gebruikt, variërend van botanie en anatomie tot geologie en technischer materialenwetenschap. Een dwarsdoorsnede levert informatie over weefselpatronen, weefselleeftoestand, korrelstructuur of schematische verhoudingen van verschillende delen van een object.

In de biologie en geneeskunde worden dwarsdoorsneden vaak gebruikt om weefselorganisaties te bestuderen. Voor planten bijvoorbeeld worden dwarsdoorsneden van stelen of wortels onderzocht om xyleem, floeëm en cortex te onderscheiden. In de anatomie geven dwarsdoorsnedes van organen inzicht in de verhouding tussen verschillende weefsels. In de geologie en materiaalkunde worden dwarsdoorsneden gebruikt om stratificatie, mineraalinhoud of de interne structuur van gesteenten en materialen te bekijken.

Methoden om dwarsdoorsnedes te verkrijgen variëren. Fysieke dwarsdoorsnedes ontstaan door slijpen of zagen van het object, gevolgd door prepareren en microscopisch onderzoek (bijvoorbeeld in histologie of mineralogie). Virtuele dwarsdoorsnedes ontstaan door beeldvormingstechnieken zoals CT- of MRI-scans, die dwarsdoorsneden leveren langs willekeurige vlakken zonder het oorspronkelijke object te beschadigen. Dwarsdoorsnedes zijn daarom een fundamenteel hulpmiddel bij diagnostiek, analyse en ontwerp in meerdere vakgebieden.