caseïneconcentraties

Caseïneconcentraties verwijzen naar de hoeveelheid caseïne in melk of melkproducten, uitgedrukt als gewichtpercentages of als grams per 100 gram product. Caseïne is de hoofdprotein in melk en vormt micellen die calciumfosfaat bevatten; deze micellen spelen een centrale rol bij kaasproductie, textuur en verwerking.

In koemelk ligt de caseïneconcentratie doorgaans rond 2,6 tot 2,8 g per 100 g melk (ongeveer 2,6–2,8%), wat ongeveer 80% van de totale melkproteïne uitmaakt. De exacte waarde varieert met ras, lactatiestadium, dieet en bewerking. Veranderingen in pH of calciumconcentraties beïnvloeden de stabiliteit van de caseïne-micellen en daarmee de verdeling van caseïne tussen verschillende fracties.

Bepaling van caseïneconcentratie gebeurt vaak door zuren tot ongeveer pH 4,6 waardoor caseïne neerslaat, gevolgd door gravimetrische of chemische analysemethoden. Modernere laboratoriumtechnieken gebruiken onder meer Kjeldahl- of Dumas-methoden voor eiwitbepaling, of chromatografische systemen (bijv. HPLC) om de verschillende caseïnefracties (α-, β-, κ-caseïne) te kwantificeren.

Industrieel zijn caseïneconcentraten (caseïneconcentraat) producten die worden verkregen door ultrafiltratie van melk of wei, wat leidt tot een proteïnegehalte van circa 50–80%. Deze ingrediënten worden toegepast in kaasproductie, bak- en voedingsmiddelen, sportvoeding en diëten. De exacte caseïneconcentratie in een product is een belangrijke parameter voor opbrengst, textuur en functionele eigenschappen.

Kwaliteitsbeoordeling en standaardisatie gebeuren met officiële methoden (AOAC, ISO) die bepalen hoe caseïne wordt bepaald en gerapporteerd, vaak als gewichtspercentages of g/100 g product.