Bepaling

Bepaling is een Nederlands zelfstandig naamwoord afgeleid van het werkwoord bepalen. Het verwijst naar het vaststellen, bepalen of omschrijven van kenmerken, grenzen of regels. In bredere zin betekent het ook de act van definiëren of vaststellen.

In juridisch en administratief taalgebruik verwijst een bepaling naar een afzonderlijke clausule of artikellijn in een tekst, zoals wetten, regelgeving of contracten. Een bepaling regelt een bepaald onderwerp, verplichting of rechtsgevolg en heeft doorgaans bindende werking voor de partijen die eraan gebonden zijn.

In taal- en conceptualisering verwijst bepaling vaak naar definities of criteria die een begrip afbakenen. Begripsbepaling of begripsomschrijving geeft aan wat wel of niet onder een term valt en welke kenmerken obligaat zijn voor de juiste toepassing ervan.

In wetenschap, techniek en kwaliteitszorg wordt bepaling veelal gebruikt in de betekenis van meting of vaststelling van een hoeveelheid. Voorbeelden zijn de pH-bepaling, de bepaling van concentraties in een oplossing, of de bepaling van massa of isotopenverhoudingen. Dergelijke bepalingen vormen vaak onderdeel van analyses, controles of rapportages en dragen bij aan de kwantificering en validatie van resultaten.

Samenvattend is bepaling een veelzijdig woord dat in juridische, taalkundige en wetenschappelijke contexten wordt gebruikt om respectievelijk clausules, definities en meetwaarden aan te duiden.

---