buitenluchtfractie

Buitenluchtfractie is een term uit HVAC en bouwfysica die verwijst naar het aandeel buitenlucht in de totaalaanvoerlucht naar een ruimte. Het wordt uitgedrukt als een percentage en is een sleutelelement bij het ontwerp en de bediening van ventilatiesystemen. Een hogere buitenluchtfractie verbetert de luchtkwaliteit doordat vervuilende stoffen beter worden verdunt, maar verhoogt tegelijkertijd de energiebehoefte voor verwarming, koeling en vochtregulatie.

Berekening en bediening: buitenluchtfractie = Q_oa / Q_to supply × 100%, waarbij Q_oa de stroomsnelheid van buitenlucht is en Q_supply de totale aangevoerde (gemengde) luchtstroom richting de ruimte. De fractie kan vastgelegd zijn als ontwerpwaarde of dynamisch worden geregeld via regelkleppen en besturingssystemen, afhankelijk van factoren zoals bezetting, CO2-niveaus en buitenconditioneringen. De fractie werkt samen met recirculatie en warmte-terugwinning om energiekosten en binnenmilieu te balanceren.

Invloed en ontwerpkeuzes: een hogere buitenluchtfractie kan nodig zijn voor voldoende ventilatie en IAQ conform normen, maar verhoogt de energielast bij koude of hete buitentemperaturen. Slimme systemen passen de fractie aan via economizers, warmtewisselaars en enthalpiewielen om energie-efficiëntie te maximaliseren terwijl de vereiste ventilatie behouden blijft. Regels en normen zoals ASHRAE 62.1 en nationale voorschriften bepalen minimumventilatie-eisen en daarmee indirect de gewenste buitenluchtfractie in een gebouw.

Toepassing: buitenluchtfractie is een cruciaal parameter in berekeningen voor energieprestatie en binnenklimaat en wordt bewaakt en aangepast door gebouwbeheersystemen op basis van metingen en klimaatcondities.