buitenkomst

Buitenkomst is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat verwijst naar de buitenwereld waarneembare manifestatie of uitkomst van een proces of situatie. Het woord combineert buiten (extern, aan de buitenkant) met komst (het komen of arriveren) en wordt gebruikt om aan te geven wat zichtbaar is buiten het interne mechanisme of de oorzaak.

Etymologie en gebruiksgeschiedenis: Buitenkomst is afgeleid van de combinatie van buiten en komst en komt in schriftelijke zin vooral voor in formele, analytische of vakgerichte contexten. Het fungeert als term om onderscheid te maken tussen wat verder intrapersoonlijk of intern ligt en wat extern waarneembaar is.

Verschuiven in betekenis: In medische, juridische, beleidsmatige en wetenschappelijke contexten kan buitenkomst slaan op de concrete uitkomsten of symptomen die buiten waarneembaar zijn en dus interpreteerbaar als tekenen van een onderliggende toestand, effect of besluit. Het woord benadrukt wat publiek zichtbaar is, in tegenstelling tot onzichtbare oorzaken of processen.

Synoniemen en verwante termen: buitenkant (letterlijk de uiterlijke oppervlakte), verschijnsel (fenomeen), uitkomst (resultaat) en uiterlijk (visible aspect). Buitenkomsten wordt ook in pluralis gebruikt wanneer meerdere externe effecten worden beschreven.

Voorbeelden: "De buitenkomst van de behandeling was een significante verbetering van de klachten." "De buitenkomsten van het onderzoek wijzen op bevestiging van de hypothese." "De buitenkomst van de jurisprudentie leidde tot nieuw toezicht op de sector."

Noten: De term is vrij formeel en komt vaker voor in academische, juridische of analytische teksten dan in alledaagse spreektaal.