buitenband

Een buitenband is het buitenste rubberen onderdeel van een fietsband dat rondom de velg zit. Bij traditionele clincher-wielen werkt de buitenband samen met een binnenband die lucht vasthoudt; bij tubeless-systemen wordt lucht gehouden zonder binnenband, vaak met een vloeibaar sealant voor lekdichtheid. De buitenband bepaalt samen met het loopvlak en de karkaslagen grip, demping, rolweerstand en slijtage.

Constructie en varianten: Een buitenband bestaat uit meerdere lagen, waaronder het loopvlakrubber en een karkas. De rand die op de velg zit heet de bead; die kan van staal (wire bead) zijn of van textiel (folding/bead). Moderne banden kunnen tubeless-compatibel zijn en bevatten vaak extra lagen voor punctiebeveiliging, zoals een beschermende belt of aramide vezels. Er bestaan ook speciale tubeless-ready banden die samen met een tubeless-velg zonder binnenband functioneren.

Formaat en compatibiliteit: Buit banden volgen de ISO/ETRTO-notatie, bijvoorbeeld 47-622, waarbij 47 mm de breedte en 622 mm de bead-seat diameter aangeeft. Veel gebruikte racebanden zijn tussen circa 25 en 32 mm breed; mountainbike banden variëren vaak tussen circa 2,0 en 2,5 inch. De gekozen breedte hangt af van velgbreedte, rijstijl en comfort.

Montage en onderhoud: Op een clincher-systeem blijft de druk meestal in combinatie met een binnenband; bij tubeless blijft de band luchtdicht op de velg. Controleer regelmatig de bandenspanning (drukken staan vermeld op de bandzijde), inspecteer op slijtage, scheurtjes en puntenscheuren, en vervang een band bij aanzienlijke slijtage, schade aan de zijwand of verlies van luchtdichtheid.

Duurzaamheid en vervanging: Buitenbanden slijten door gebruik, met name het loopvlak en de zijkanten. Bij scheuren, scheuren in de band of een verlies van grip is vervanging aan te bevelen. Bij veel banden geldt de aanbevolen levensduur ook afhankelijk van rijomstandigheden en onderhoud.