luchtdicht

Luchtdicht is een eigenschap van een ruimte, verpakking of structuur waarbij zo min mogelijk lucht uitgewisseld kan worden met de omgeving. Het doel is ongewenste luchtstromen te voorkomen, bijvoorbeeld voor warmtebehoud, vochtbeheersing en beveiliging tegen stof of verontreiniging. In de bouw wordt luchtdichtheid meestal gezien als een voorwaarde voor energiezuinig bouwen, terwijl in verpakkingen luchtdichtheid helpt bij houdbaarheid en kwaliteit.

Bij gebouwen verwijst luchtdichtheid naar lekken door naden, kieren en constructieverbindingen. Een hoge luchtdichtheid vermindert warmteverlies maar vereist ook voldoende ventilatie om vocht en binnenluchtkwaliteit op peil te houden. De mate van luchtdichtheid wordt vaak uitgedrukt met tests die de luchtdoorlatendheid meten, bijvoorbeeld via een blower-door-test.

Blower-door-test, volgens normen zoals ISO 9972 of EN 13829, bepaalt de hoeveelheid lucht die bij een gegeven drukverschil (meestal 50 Pa) een gebouw binnentreedt. De resulterende waarde wordt uitgedrukt als Q50 (of luchtlekstroom). Een lagere waarde duidt op betere luchtdichtheid; bij passiefhuizen liggen de normen vaak aanzienlijk lager dan bij reguliere woningen.

Praktische verbetering van luchtdichtheid omvat ontwerpkeuzes en uitvoering zoals dampremmende membranen, continu afgedichte naden, kwalitatieve afdichtingen bij deuren en ramen, en zorgvuldige installatie van grenzen tussen constructieonderdelen. Het onderhoud is essentieel, want scheurtjes, beschadigingen of veroudering kunnen de luchtdichtheid verminderen.

Naast de bouw speelt luchtdichtheid ook een rol in verpakkingen en opslag. Luchtdichte of vacuümverpakkingen beschermen producten tegen oxidatie, vocht en microbieel besmetting, en verlengen de houdbaarheid en kwaliteit.