broeikaseffect

Het broeikaseffect is het proces waarbij bepaalde gassen in de aardatmosfeer infrarode straling van het aardoppervlak absorberen en terugstralen. Daardoor blijft een deel van de warmte in de lagere atmosfeer en op het aardoppervlak vastgehouden, waardoor het klimaat warmer is dan zonder deze gassen. Het natuurlijke broeikaseffect is essentieel; zonder zou de gemiddelde temperatuur op aarde ongeveer 33°C lager liggen.

De belangrijkste broeikasgassen zijn waterdamp (H2O), koolstofdioxide (CO2), methaan (CH4), lachgas (N2O) en ozon (O3). Deze gassen vangen infrarode warmte op en dragen bij aan het vasthouden van warmte in de atmosfeer. Mensen hebben de concentraties van CO2 en methaan aanzienlijk verhoogd sinds het begin van de industriële periode door verbranding van fossiele brandstoffen, ontbossing en landbouw, waardoor het versterkte broeikaseffect optreedt.

Waarnemingen en klimaatmodellen tonen een opwarming van het aardoppervlak sinds het pre-industriële tijdperk, met verschuivingen in neerslag, smeltend ijs en zeespiegelstijging.

Beleid richt zich op vermindering van emissies, energietransitie naar schone bronnen, en aanpassing aan veranderende klimaten.