blootleggen

Blootleggen is een Nederlands werkwoord met de kernbetekenis: iets wat verborgen was zichtbaar maken of blootstellen. Het kan letterlijk betekenen, bijvoorbeeld het verwijderen van bedekking en het tonen van huid, maar ook figuurlijk: het openbaar maken van feiten, oorzaken of kwetsbaarheden.

Etymologie: het woord is afgeleid van bloot (naakt, onbedekt) en leggen (plaatsen, neerleggen). Oorspronkelijk betekende blootleggen dus letterlijk het openleggen van wat bedekt was; gaandeweg is de betekenis uitgebreid naar het onthullen van wat verborgen is of nog niet bekend was.

Toepassingsgebieden: in journalistiek, onderzoek en rechtspraak wordt gesproken over het blootleggen van bewijsmateriaal of feiten wanneer voor het eerst overtuigend bewijs aan het licht komt. In techniek en productontwerp kan blootleggen verwijzen naar het blootleggen van zwakke punten of fouten door tests of audits. In geneeskunde of biologie kan het slaan op het blootleggen van huid of weefsel voor onderzoek of diagnose. In fotografie en film wordt meestal gesproken over blootstelling; blootleggen is in deze context minder gebruikelijk en vaak historisch of metaforisch.

Synoniemen en verwante termen zijn onder andere onthullen en openbaren. Het woord heeft ook een eigentijdse connotatie van transparantie en verantwoordelijkheid. In sommige contexten kan blootleggen als disruptief of verontrustend worden opgevat, afhankelijk van de toon en de betrokken partijen.

Zie ook: onthullen, openbaren, onthulling, blootstelling.