bloklaag

Bloklaag is een term uit de geologie en civiele techniek die verwijst naar een horizontale of langgerekte laag in een gesteentelichaam waarin blokken relatief groot en samenhangend zijn, vergeleken met het omliggende materiaal. De blokken kunnen losliggend uit elkaar zitten of met geringe hechting aan elkaar verbonden blijven, en worden vaak begrensd door scheuren, breuken of beddinglijnen.

Deze laag ontstaat doorgaans door variaties in cementatie, mineralogische samenstelling of problemen met verweking en verweite, waardoor zwakkere zones ontstaan waarin gesteente chemisch of mechanisch sneller in blokken kan portioneren. Het patroon van laden en druk, plus de oriëntatie van scheuren en bedding, bepaalt hoe de bloklaag zich in het veld presenteert. In natuurlijke outcrops kunnen bloklagen zich uiten als blokachtige velden die van elkaar uiteen kunnen gaan bij verwering.

In de praktijk hebben bloklagen belangrijke implicaties voor bouw, mijnbouw en bodemsanering. Bij slope stability, tunneling en ondergrondse arbeid kunnen grote blokken plotseling afbreken of verschuiven langs zwakke vlakken, waardoor de stabiliteit en het benodigde ondersteuningssysteem beïnvloed worden. Het identificeren en in kaart brengen van bloklagen helpt bij het plannen van bekistingen, blas- en ondersteuningsontwerpen en bij risico-inschattingen.

Voor beoordeling worden vaak veldobservaties gecombineerd met kaartwerk en ruimtelijke modellering van het gesteente. Termen als bedding, scheurstelsel en blokkerende kaden worden gebruikt om de keuzen in ontwerp en uitvoering te onderbouwen. Bloklagen vormen daarmee een belangrijke factor in de veilige en efficiënte uitvoering van geotechnische projecten.