bloedsuiker

Bloedsuiker, oftewel de hoeveelheid glucose in het bloed, is een kernwaarde voor de energievoorziening van het lichaam. Glucose uit voeding wordt door het lichaam gebruikt als brandstof, opgeslagen als glycogeen of omgezet in vet. De bloedglucosespiegel wordt vooral geregeld door insuline en glucagon, hormonen van de alvleesklier. Insuline verlaagt de bloedglucosespiegel door glucose op te nemen in cellen; glucagon verhoogt deze spiegel door leverafgifte van glucose.

Metingen en interpretatie: Bloedsuiker kan met een druppel bloed uit de vinger (glucometer) of met laboratoriumbloed onderzoeken, waarbij plasma glucose doorgaans de referentie is. HbA1c geeft een indicatie van het gemiddelde bloedglucose-gehalte over ongeveer drie maanden. In Nederland en veel andere landen worden beide meetmethoden gebruikt voor diagnostiek en monitoring.

Normale waarden en afwijkingen: Een nuchtere bloedsuiker ligt bij gezonde volwassenen meestal tussen circa 3,9 en 5,5 mmol/L (70-99 mg/dL). Twee uur na een maaltijd is doorgaans minder dan ongeveer 7,8 mmol/L (140 mg/dL). Diagnoses voor afwijkingen zijn onder andere diabetes: nuchtere glucose ≥7,0 mmol/L, 2-uurs plasma glucose ≥11,1 mmol/L tijdens een OGTT, of HbA1c ≥6,5%. Voorprestaties vallen vaak onder een nuchtere glucose van 5,6–6,9 mmol/L.

Zorg en behandeling: Chronisch hoge bloedsuiker kan leiden tot complicaties zoals schade aan ogen, nieren, zenuwen en het hart. Snelle daling van glucose kan bij bepaalde medicijnen voorkomen. Behandeling richt zich op een gezonde voeding, regelmatige beweging, gewichtsbeheer en, indien nodig, medicatie zoals orale agentschappen of insuline. Regelmatige zelfmeting en medische follow-up ondersteunen een stabiele bloedglucosespiegel en voorkomen complicaties.