bloedstroomophoping

Bloedstroomophoping is geen gangbaar medische term en komt niet algemeen voor in standaard referentiewerken. Letterlijk genomen betekent het "ophoping van bloedstroom" (bloedflow) en zou in het Nederlands kunnen verwijzen naar een situatie waarin de bloedtoevoer in een gebied toeneemt, of juist bloed ophoopt door vertraagde afvloeiing. In de geneeskunde wordt de uitdrukking zelden als vaste diagnostische categorie gebruikt; eerder spreken professionals doorgaans van hyperemie, congestie, of veneuze stase.

In verschillende contexten kan bloedstroomophoping verschillende verschijningsvormen aangeven. Een mogelijke interpretatie is lokale hyperemie: een tijdelijk toegenomen doorbloeding van weefsel door verwijding van bloedvaten, bijvoorbeeld door ontsteking, inspanning of warmte. Een andere interpretatie is veneuze pooling of veneuze congestie: ophoping van bloed in veneuze systemen door insufficiëntie van kleppen, obstructie of langdurige immobilisatie, wat leidt tot zwelling en mogelijk huidveranderingen.

Onderliggende oorzaken en mechanismen variëren en kunnen zijn: ontsteking of trauma waardoor vasodilatatie optreedt; veneuze insufficiëntie of thrombose die afvloeiing belemmert; hartfalen met systemische venostase; of posturale factoren bij langdurige stilstand. Diagnostiek omvat klinische evaluatie en beeldvorming zoals duplex-Dopplerultrasound, CT- of MRI-angiografie, afhankelijk van de vermoedelijke oorzaak.

Behandeling is afhankelijk van de oorzaak en kan bestaan uit behandeling van de onderliggende aandoening, compressietherapie, mobilisatie, anti-aggregantia of anticoagulantia wanneer een trombose wordt uitgesloten of vastgesteld, en symptoomgerichte zorg zoals elevatie van het aangedane ledemaat. Prognose hangt af van de oorzaak en de tijdige herkenning en behandeling.

Zie ook: hyperemie, veneuze stase, edema, trombose.