bestrijdingsmethode

Een bestrijdingsmethode is een werkwijze waarmee op doelgerichte wijze plagen, ziekteverwekkers of andere schadelijke organismen worden bestreden of voorkomen. In de landbouw, tuinbouw, bosbeheer en openbare gezondheidszorg wordt zo geprobeerd oogstverliezen, ziekteoverdracht en overlast te beperken. De keuze voor een methode hangt af van de aard van de plaag, de te beschermen planten of dieren, de omgeving, economische kosten en milieueffecten, en van wet- en regelgeving en veiligheidsoverwegingen.

Typen bestrijdingsmethoden omvatten fysische of mechanische bestrijding (verwijdering, barrières, vallen, netten), biologische bestrijding (inzetten van natuurlijke vijanden of microbiële agentia zoals Bacillus thuringiensis), chemische bestrijding (pesticiden zoals insecticiden, fungiciden en herbiciden, met aandacht voor selectiviteit en resistentiepreventie), en culturele bestrijding of managementmaatregelen (gewasrotatie, saneren van gewasresten, tijdstip van oogst en irrigatiebeheer).

Geïntegreerde plaagbestrijding (IPM) is een benadering waarbij meerdere methoden worden gecombineerd, monitoring wordt toegepast en drempelwaarden worden gebruikt om milieubelasting en resistentieontwikkeling te beperken.

Effectiviteit en beperkingen: geen enkele bestrijdingsmethode is in alle situaties even effectief; elk middel kent kosten, mogelijke negatieve effecten op mens, dier en ecosysteem en kan leiden tot resistente populaties bij onjuist gebruik. Toepassing vereist vaak afwegingen op basis van regelgeving, veiligheid en duurzaamheid.