belastingresidentie

Belastingresidentie is het fiscale statuut waardoor een persoon of een rechtspersoon in een land onderworpen kan zijn aan de inkomstenbelasting. Het bepaalt doorgaans of men wereldwijd belastbare inkomsten moet opgeven in dat land, of alleen inkomsten die in dat land ontstaan.

De vaststelling van de belastingresidentie gebeurt doorgaans aan de hand van meerdere criteria. Veel gebruikte criteria zijn een permanente woonplaats, het centrum van iemands levensbelangen (zoals werk, gezin en financiële banden) en het al dan niet-habituele verblijf in het land. Daarnaast bestaan regels op basis van het aantal dagen dat iemand in het land doorbrengt, bijvoorbeeld een periode van circa 183 dagen per jaar. Voor bedrijven kunnen ook criteria als de plaats van leiding en de vestiging van de onderneming een rol spelen.

De consequenties zijn afhankelijk van het systeem van elk land: als men fiscaal resident is, is men in beginsel belastingplichtig over het wereldwijde inkomen in het land waar men resident is. Niet-residenten betalen meestal belasting naar aanleiding van inkomsten uit bronnen die in dat land voortvloeien. Om dubbele belasting te voorkomen bestaan verdragen ter vermijding van dubbele belasting (DTA). Deze verdragen regelen welke inkomsten in welk land belast mogen worden en bieden vaak methoden zoals vrijstelling of belastingkrediet.

Bij tegenstrijdige aanwijzingen kan iemand tegelijk als resident van meerdere landen worden beschouwd. DTA’s bevatten vaak tie-breakregels die kijken naar factoren als het centrum van belang, vaste woonplaats en uiteindelijk nationaliteit. Voor bedrijven gelden soms aanvullende criteria zoals de plaats van leiding.

Praktische adviezen: registreer waar en hoe lang u in verschillende landen verblijft, bewaar duidelijke documentatie van woonplaatsen en economische banden, en raadpleeg een fiscaal adviseur bij grensoverschrijdende verhuizingen of werkzaamheden. Dit helpt de juiste belastingresidentie vast te stellen en fiscale risico’s te beperken.