beeldacquisitie

Beeldacquisitie is het proces van het vastleggen van visuele informatie uit een scène of object met behulp van beeldsensoren en -apparatuur, met als doel digitale beelden te genereren die kunnen worden geanalyseerd, opgeslagen en gebruikt in downstream processen zoals beeldverwerking en analyse.

Bij beeldacquisitie gaat het om verschillende typen systemen, waaronder optische camera's (CCD/CMOS), medische beeldvorming (MRI, CT, echografie), satelliet- en luchtopnames, microscoop- en biologische beelden en hyperspectrale of infrarode beeldvorming. Belangrijke parameters zijn onder meer resolutie, kleurdiepte, framesnelheid, belichting en ruisniveau. De keuze van sensor en belichting wordt afgestemd op de gewenste beeldkwaliteit en toepassing.

Tijdens beeldacquisitie spelen kalibratie en geometrie een rol, met intrinsics en extrinsics, evenals synchronisatie, tijdstempels en metadata. Bij multisensorische systemen is onderlinge afstemming cruciaal voor fusie en registratie van beelden. Beeldacquisitie omvat ook aspecten als belichtingstijd, witbalans en optische correcties die de uiteindelijke bruikbaarheid van de beelden beïnvloeden.

Kwaliteitsfactoren zoals ruis, dynamisch bereik en optische aberraties beïnvloeden de efficiëntie van acquisitie. Beweging van het object of de sensor, variabele belichting en hardwarebeperkingen kunnen de beeldkwaliteit beperken. Complexe acquisitiesystemen kunnen meerdere modi en verwerkingsketens vereisen, bijvoorbeeld voor 3D- of multispectrumbeelden.

Toepassingen omvatten medische beeldvorming, industriële inspectie en metrologie, geowetenschap en satellietbeeldvorming, en wetenschappelijk imaging. Veelgebruikte dataformaten zijn RAW en TIFF; in de geneeskunde is DICOM de gangbare standaard. Beeldacquisitie vormt de brug tussen de fysieke realiteit en digitale analyse en omvat zowel hardware- als softwareaspecten die beelden vastleggen, opslaan en voorbereiden voor verder onderzoek.