asbestvezels

Asbestvezels zijn microscopisch dunne vezels afkomstig van een groep natuurlijke silicate-mineralen die bekend staan als asbest. De belangrijkste typen die in producten voorkomen zijn chrysotiel (serpentine) en de amphiboolgroepen amosit, crocidoliet, tremoliet, actinoliet en anthophylliet. In onbewerkte vorm komen ze voor in gesteente, maar ze werden vooral ingezet vanwege eigenschappen als hittebestendigheid, treksterkte en chemische stabiliteit.

Historisch gezien werden asbestvezels toegepast in bouwmaterialen, isolatie, dakbedekking, rem- en frictieonderdelen en andere producten. Door lange levensduur en vuurvastheid kwamen ze wereldwijd voor in oudere gebouwen en industriële installaties.

Inademing van vooral respirabele vezels kan leiden tot ernstige ziekten zoals asbestose (longfibrose), mesoteliomen en longkanker. De ziektebeelden kunnen tientallen jaren na blootstelling ontstaan. Het risico is vooral aanwezig bij beroepsmatige blootstelling in bouw, scheepswerven en productie van asbesthoudende materialen.

Tegenwoordig is het gebruik van asbest in veel landen verboden of sterk gereguleerd. Bepaalde toepassingen bestaan nog in oudere gebouwen, maar de verwijdering ervan vereist gecertificeerde specialisten en strikte veiligheidsprocedures, zoals afscherming, nat blijven, negatieve luchtdruk en HEPA-afzuiging.

Identificatie van asbest gebeurt door laboratoriumonderzoek; aanwezigheid in materialen kan niet visueel worden vastgesteld. Afval van asbesthoudende materialen moet als gevaarlijk afval worden verwerkt en op speciale locaties ingezameld volgens lokale regelgeving.