asbesthaltige

Asbesthoudende materialen zijn materialen die asbestvezels bevatten. Asbest is een verzamelnaam voor een groep minerale vezels met een microscopische, slijtvast en hittebestendige structuur. De meest voorkomende typen zijn chrysotiel (wit asbest) en amfibietypen zoals crocidoliet (blauw asbest), tremoliet en amosit; actinoliet wordt ook aangetroffen maar komt minder vaak voor. Door deze eigenschappen werd asbest in de afgelopen decennia veel toegepast in bouw- en industriële producten, waaronder isolatie, leidingisolatie, brandwerende bekleding, dak- en gevelmaterialen, cementproducten en soms in vloerbedekking. Veel gebouwen uit de vorige eeuw bevatten nog asbesthoudende materialen, vooral als ze dateren van vóór de jaren tachtig of negentig.

Blootstelling aan vrijkomende asbestvezels kan leiden tot ernstige longziekten. De belangrijkste aandoeningen zijn asbestose, mesothelioom en longkanker. De ziekte ontstaat meestal pas na lange latentietijden van tientallen jaren. Het risico is groter bij beschadigde of slijtagegevoelige materialen en bij werkzaamheden zoals boren, schuren of verwijderen waarbij vezels kunnen vrijkomen. Een asbesthoudend materiaal dat intact is, vormt minder direct risico, maar veroudering kan het materiaal toch fragiel maken en later loslaten.

Regelgeving over asbest is in veel landen streng: het gebruik van asbest is verboden of sterk beperkt, en de verwijdering van asbesthoudende materialen moet worden uitgevoerd door erkende professionals volgens wettelijke normen. Afval dat asbest bevat dient als speciaal afval te worden verwerkt en op daarvoor bestemde stortplaatsen te worden afgevoerd. Voor woningeigenaren worden voorzorgsmaatregelen aangeraden en bij twijfels kan men contact opnemen met een erkend bedrijf.