anticorrosieven

Anticorrosieven zijn chemische stoffen of mengsels die worden toegevoegd aan vloeistoffen of toegepast als coatings om de corrosie van metalen te verminderen. Ze werken door het vormen van een beschermende film, het adsorberen op het metaaloppervlak, of het neutraliseren van agressieve ionen in de omgeving.

Er bestaan diverse typen corrosie-inhibitoren, waaronder organische corrosie-inhibitoren (zoals imidazolen, amines of organische zuren), anorganische corrosie-inhibitoren (zoals nitrieten en fosfaten) en filmvormende of passiverende inhibitoren. Ook zijn er vluchtige inhibitors voor gesloten systemen.

De werkingsmechanismen omvatten adsorptie op het oppervlak waardoor corrosieprocessen worden vertraagd, vorming van een dun beschermend oxide- of complexlaag, en complexvorming die corrosieve ionen bindt. Sommige corrosie-inhibitoren verhogen de weerstand tegen corrosie door de polarisatie van het metaal te versterken.

Toepassingen omvatten koelwatercircuits en smeermiddelen in industriële processen, coatings en lakken voor metalen oppervlakken, en pijpleidingen in chemische of olie- en gasindustrie. Ze worden veel gebruikt in scheepsbouw, automotive en HVAC-systemen om corrosie te beheersen.

Overwegingen bij het gebruik zijn onder meer de effectiviteit die afhangt van het metaaltype, de omgeving (pH, temperatuur, zoutgehalte) en de aanwezigheid van andere chemicaliën. Sommige anticorrosieven zijn toxisch of milieubelastend; chromaat- en loodhoudende systemen zijn in veel toepassingen gereguleerd of vervangen door veiliger alternatieven.

Onderzoek en ontwikkeling richten zich op milieuvriendelijke en duurzame formuleringen, betere compatibiliteit met materialen en efficiëntere werking bij lage doseringen.