Vliegtuigenroutes

Vliegtuigenroutes, of vliegtuigenroutes in het luchtverkeer, zijn vooraf bepaalde trajecten in het luchtruim die een vliegroute van punt naar punt mogelijk maken. Ze vormen de ruggengraat van luchtverkeersleiding en zorgen voor een veilige, ordelijke en efficiënte afhandeling van het wereldwijde vliegverkeer.

Routes worden onderverdeeld naar hoogte en technologie. Er bestaan lagere en hogere ATS-routes, en veel moderne routes zijn RNAV- of RNP-gebaseerd, waardoor vliegtuigen via virtuele punten direct langs een traject kunnen navigeren in plaats van langs traditionele hulplijnen. Sommige routes zijn gebaseerd op navigatiehulpmiddelen zoals VOR/DME, terwijl RNAV-gestuurde routes veel vrijheid bieden in de trajectkeuze.

Een typische vliegtuigenroute bestaat uit een reeks waypoints of navigatiepunten, ondersteund door luchtwegen die de trajecten verbinden. Aan de route kunnen beperkingen worden gekoppeld, zoals minimum- of maximumhoogten en snelheidseisen, om conflicten met ander luchtverkeer te voorkomen en efficiëntie te bevorderen.

Planning en uitvoering verlopen via vluchtplannen die door de piloot bij de juiste autoriteit worden ingediend. ATC geeft clearance en kan op basis van weersomstandigheden, verkeersdrukte en operationele behoeften afwijkingen toestaan. Veelvoorkomende onderdelen zijn SIDs (Standard Instrument Departures) en STARs (Standard Terminal Arrival Routes) die vertrek- en aankomstruimtes structureren en naadloos aansluiten op de hoofdroute.

Trends in de sector richten zich op prestatiegebaseerde navigatie, trajectgebaseerde operatie en betere interoperabiliteit in internationaal luchtruim, met als doel snellere, zuinigere en veiligere vluchten. Zie ook luchtvaart, luchtverkeersleiding en navigatietechnologie.