Transmissieartefact

Transmissieartefact is een artefact dat ontstaat tijdens de transmissie van een signaal of beeld en dat de ontvangen data vervormt ten opzichte van het werkelijke signaal. Het verwijst naar afwijkingen die niet de onderliggende eigenschap van het onderzochte verschijnsel weergeven, maar het gevolg zijn van de transmissieomstandigheden of van het gebruikte systeem.

Deze artefacten komen in verschillende vakgebieden voor, zoals medische beeldvorming (bijvoorbeeld MRI en CT), audiovideo- en telecomtoepassingen, radiocommunicatie en sensornetwerken. Ze kunnen de interpretatie bemoeilijken doordat niet-werkelijke kenmerken worden waargenomen of doordat de kwaliteit van het signaal afneemt.

Veel voorkomende oorzaken zijn ruis, dispersie en interferentie tijdens de transmissie, beperkingen in bandbreedte en samplenormen, quantisatie- en compressieartefacten, multipath-propagatie, saturatie van het signaal en kalibratiefouten in de apparatuur. Ook hardware-gerelateerde non-lineariteiten en omgevingsfactoren kunnen transmissieartefacten veroorzaken.

Detectie en mitigatie vinden plaats via verschillende benaderingen. Het gebruik van calibratiedata, phantommetingen en controlexperimenten helpt artefacten te identificeren. Cross-checks met andere modaliteiten of referentiemeten kunnen bevestiging bieden. Mitigatie omvat het verbeteren van hardware en transmissieprotocollen, ruisreductie, filtering en algoritmische correcties in pre- of post-processing, en regelmatige kalibratie om artefactvorming te verminderen.

Een concreet voorbeeld is het optreden van transmissieartefacten in MRI wanneer de transmit- of B1-veldhomogeniteit het signaal onregelmatig maakt, wat leidt tot ongewenste variatie in signaalintensiteit zonder onderliggende biologische verschillen.