Teksturmapping

Teksturmapping is een techniek in computergraphics waarmee een twee-dimensionale afbeelding (de texture) wordt toegepast op een driedimensionaal model om zichtbaar detail toe te voegen zonder extra geometrie. Het proces draait om UV-coördinaten: elk punt op het oppervlak krijgt een paar waarden toegewezen die aangeven welk deel van de texture overeenkomt met dat punt. Tijdens rendering worden deze UV-waarden geïnterpoleerd over elke polygon en wordt de texture gelezen (gesampled) door de shader. Het beoogde effect kan kleur zijn, maar ook andere eigenschappen zoals hoogte of normaalverstoring.

Textures kunnen verschillende rollen spelen in het shading-proces. Een diffuse of albedo-texture levert basiskleurinformatie; normal maps veranderen de oppervlaktestructuur door normales lokaal te perturberen; specular en roughness-textures sturen hoe licht reflecteert; metallic-textures geven aan welke delen metalen zijn. Height- of displacement-textures kunnen worden gebruikt voor parallax of echte hoogtesturing. In moderne rendering is vaak een samenstelling van textures gebruikt, vooral bij beeldkwaliteit- en realismevereisten zoals fysieke realistische rendering (PBR).

Technieken en kwaliteitsverbeteringen zijn onder andere filtering en samplen. Nearest-neighbor, bilinear en trilinear filtering bepalen hoe tekstwaarde tussen pixels wordt berekend; anisotrope filtering verbetert detail bij schuine hoeken. Mipmapping vermindert aliasing bij afstanden. Wrappingmodi bepalen hoe textures herhaald of begrensd worden (bijv. herhalen, aan rand vastklampen). Prestatie- en geheugenoverwegingen spelen een rol, met optimalisaties zoals texture atlases en compressiemethoden.

Toepassingen zijn wijdverspreid in videospellen, film en virtuele realiteit. Teksturmapping blijft evolueren met technieken zoals parallax- en normal mapping en geavanceerde PBR-workflows.

---