Talenkennis

Talenkennis verwijst naar het vermogen om talen te begrijpen en te gebruiken naast iemands moedertaal. Het omvat zowel receptieve vaardigheden zoals luisteren en lezen als productieve vaardigheden zoals spreken en schrijven. Per taal kan talenkennis sterk verschillen in niveau en omvang. In veel professionele en onderwijscontexten wordt talenkennis geclassificeerd volgens gestandaardiseerde niveaus, meestal het Europees Referentiekader voor Talen (CEFR) met niveaus van A1 tot C2.

De vaardigheden die onder talenkennis vallen, omvatten luisteren en lezen (receptief vermogen) en spreken en schrijven (productief vermogen). Daarnaast spelen woordenschat, grammatica en communicatieve bekwaamheid een rol. Certificaten en examens geven vaak een objectieve indicatie van het niveau, terwijl zelfbeoordeling ook wordt toegepast voor informele doeleinden.

Veelgebruikte evaluatiemethoden zijn gestandaardiseerde toetsen en certificaten. Voor Engels bestaan bijvoorbeeld TOEFL, IELTS en Cambridge English; voor Frans DELF/DALF; voor Duits Goethe-Zertifikat. In vacatures en cv’s wordt talenkennis doorgaans aangegeven per taal, gevolgd door een niveau uit het CEFR- of een erkend certificeringssysteem (bijv. Engels B2, Duits C1).

Toepassingsgebieden van talenkennis zijn onder meer de arbeidsmarkt, waar het rekrutering, samenwerking in internationale teams en mobiliteit beïnvloedt, en het onderwijs of migratie, waar talenkennis bij toelatingseisen en verblijfsvoorwaarden een rol kan spelen. Talenkennis is een dynamische eigenschap die kan toenemen door oefening en gebruik, maar ook kan afnemen zonder regelmatig contact met de taal.